بـــــــه ســــــلامتی پــــــدری کــــــه لـــــــرزش دســـــــتش دیــــــــگه چـــــــیزی از چــــــای تـــــــوی اســــــتکان بـــــــاقی نـــــــگذاشته، ولــــــی بـــــــهت مـــــــیگه بـــــه مــــــن تــــــکیه کــــن و تــــــو انــــــگار کـــــوه رو پــــــُشتت داری…!
منبع:معلمی عشق است