روزه

دریچه ای به دنیای نور و پاکی

دستها را به دعا برداریم

ماه رمضان ماه اجابت دعاست ، در این ماه دعا کنید که خدا در قرآن می گوید " مرا بخوانید تا به شما پاسخ بگویم "

شرم دارم اگر بگویم خدا به وعده اش عمل نمی کند و به دعای بندگان پاسخ نمی گوید ، پس او را مکرر بخوانید و از او بخواهید تا دعایتان مستجاب گردد .

قرآن می گوید :

برو ادامه

" بگو (ای پیامبر) اگر دعایتان نباشد،پروردگار من به شما اعتنایی ندارد . "و اینک یک ماه به فرمان خدا روزه گرفته ایم و به دستورات او جامه عمل پوشانده ایم ، نزد او احترام و عزت داریم ، پس دعا کنیم که دعایمان مستجاب می گردد .

دستها را به سوی آسمان ، آن سقف نیلگون ، مظهر پاکی و صفا بلند کنیم و با زبانی آلوده به خواهش و التماس از او بخواهیم که او می شنود و لبیک می گوید .

خدایا !

در این دنیای پر آشوب و فساد ما را از شر مفاسد اخلاقی و اجتماعی پاک نگاه دار و به ما قدرت و تحمل بده تا با مفاسد مبارزه کنیم و خود را به ان آلوده نسازیم . دوست می داریم ترا به شمارش اختران تابنده آسمان تسبیح گوئیم و بستائیم . دوست می داریم در باره مهربانی هایت آنچنان تفکر کنیم که مرغ اندیشه از مرز اندیشه مان بگذرد ودر بیکران و دور دستها تنها و تنها به تو اندیشه کند ولی چه کنیم که یارای آن نداریم .

خدایا !خدایا !

از انبوه آرزوهای انجام نیافته به تنگ آمده ایم و چاره ای می جوییم تا از این حصار خود ساخته راهی به سوی تو باز کنیم و از تو کمک بخواهیم که توئی آرام کننده وجود به هم ریخته ما .

کرم نما و عطا کن که بخشنده ای بزرگی .

ای محبوب دلها !

به ما فرمان داده ای که ماهی را روزه بگیریم و چشم از هر ناپاکی فرو بندیم . به خودت سوگند که از تو عزیزتری سراغ نداریم ، اگر جانمان را هم بخواهی در طبق اخلاص می گذاریم و تقدیمت می داریم که توئی هستی بخش ما و توئی جان آفرین ما .

مهربانا !

احساس آن ندارم که ترا آنچنانکه در قلب و روحم جای داری در میان الفاظ و کلمات بی روحم جای دهم و هر زمان که دلم از تنهایی و وحشت به تنگ می آید ، با خواندن آن ترا به یاد بیاورم و از تو بخواهم .

مهربانا !

به من احساسی شکوفان بخش تا تو را با تمام روح و قلبم توصیف نمایم و بر صفحه کاغذ بیاورم .

ای آنکه در خلوتم تنها توئی !

مرا از سایه رحمتت مران که آفتاب سوزان زندگی مرا تیره و تار و قلبم را از سیاهی چون قیر می سازد .

نقش آفرینا !

آن زمان که چشم جان می گشایم و نیک به مهربانی هایت خیره می شوم از شرم یارای آن ندارم که زبان به عذر خواهی بگشایم و از عصایانگری هایم پوزش بطلبم .

ای خطا بخش !

شرمنده ام و عرق خجلت بر جبینم نقش بسته است با چنین حالت رو به درگاه تو آورده ام تا دوباره مرا ببخشی و باز شرمنده خود سازی که دوست می دارم هر زمان شرمنده محبت تو باشم و سر به زیر از لطف و مهربانی هایت .

تو مهربانی و من نا مهربان ، من عصیانگرم و تو بخشنده .

هنر و خلاقیت-مهرتهای زندگی