او در برنامه هایش به همه ثابت کرد که همه می توانند مانند او نقاشی بکشند! باب راس با شخصیت شکیبا و فروتن خود و با کلام شیوا و استفاده از استعاراتی مانند: "این ابر کوچولو داره اونجا شادی می کنه"، "شاد باشی کوه کوچولو" و ... قدم بقدم ما را با روح آرام و دیدگاه زیبای خود از زندگی آشنا می کند. او با گفتن "این مخلوقات کوچک خدا دارن اونجا برای خودشون زندگی می کنن" بما یاد آوری می کند که هر چیزی و هر کسی به دوست نیاز دارد، حتی یک بوته یا درخت. برنامه های تلویزیونی باب راس در ایران از سال 1380 در صدا و سیما آغاز به پخش شدند و در این مدت بینندگان بسیاری را با خود همراه کردند و عملا سطح هنر نقاشی ایران را بالا بردند. هر چند که باب در سن ۵۲ سالگی در گذشت اما می توان تصور کرد که او با همان موهایی که مانند برگهای یک درخت بر سر او سایه انداخته، آرام و با همان صدای آرام، به فرشتگان تعلیم نقاشی می دهد!
با هم تعدادی از تابلوهای زیبای او را می بینیم :
جیغ (تابلو) 
