یه نظریه ای که دارم اینه که خدا هر میلی که در وجود آدم گذاشته، یه پاسخ مُجازی هم در بیرون براش قرار داده. تو کتاب دینی هامون هم داشتیم. اونجا که میخواست آخرت رو اثبات کنه میگفت میل به جاودانگی در وجود آدما هست. پس باید پاسخی براش باشه.
یعنی اینطور نیست که خدا یه میلی رو بذاره بعدم بیاد کلاً ممنوعش کنه. با عدالتش جور در نمیاد.
یکی از این میل ها در انسان، علاقه به موسیقی و همین طور رقصه. که در اکثر انسانها یه حداقلی ازش وجود داره و به نظر من ذاتیه. حتی بچه های خیلی کوچیک زیر یک سال که نه رقص دیدن نه ماهواره نه چیزی، همراه با آهنگ خودشونو تکون میدن.
به نظر منطقی نیست که کلاً ممنوع باشه تو دین. میتونه محدودیت هایی داشته باشه. مثلاً اینکه رقص زن و مرد با هم ممنوعه چون مفسده داره. اما نمیشه کلاً محل اشکال باشه. در مورد موسیقی هم همین طور. شاید بعضی موسیقی ها حرام باشه (که شک دارم) اما نمیشه کلاْ حرام باشه.
*به نظر من خدا خوشش هم میاد که از لذت های مشروع بهره ببریم. از چیزهایی که روحمون رو لطیف می کنه و احساس خوبی میده بهمون...خدا دوست داره شادی ما رو...
**و من در بعضی آهنگ ها خدا رو می بینم و بهش نزدیک میشم. شعار نمیدم. فقط خودش میدونه چقدر دوست داشتنیه این احساس
منبع:لینکستان کپی رایت/رنگین کمان
چرا آهنگ غمگین گوش می دهیم؟! 
